Wenus jest najjaśniejszym (po Słońcu i Księżycu) obiektem na niebie. Jej piękno podziwiać można jedynie wieczorem lub nad ranem. Stąd nazywana bywa też Gwiazdą Wieczorną i Gwiazdą Poranną (Jutrzenką). Jej minimalna odległość od Ziemi wynosi około 40 milionów kilometrów. Jeden rok na Wenus trwa 225 dni ziemskich.
Swoim pięknem zachwycała już Starożytnych Rzymian. Dlatego też nazwali ją oni imieniem swej bogini piękna i miłości – Wenus.
Merkury, planeta znana już w starożytności, jest planetą bardzo trudną do zaobserwowania, gdyż znajduje się najbliżej Słońca. Należy do planet wewnętrznych Układu Słonecznego. Jego nazwa, Merkury, podchodzi od posłańca bogów, który znany był ze swojej szybkości dostarczania wiadomości. Nazwa nadana ze względu na szybki ruch planety i krótką orbitę. Z uwagi, że dostrzec ją można tuż przed wschodem lub po zachodzie Słońca, starożytni grecy uważali, że są to dwie oddzielne planety. Tą, którą widzieli przed wschodem – nazywali Apollo, a tą po zachodzie – Hermes.